You ever listen to K-Billy’s “Super Sounds of the Seventies” weekend?
Film
Şiddetin estetize edilmesi, yüceltilmesi denince sayılacak ilk 3 yönetmen arasında Tarantino, Tarantino’nun da ilk 3 filmi arasında Rezervuar Köpekleri vardır herhalde. Ben bu deyim ile bu filmi izlerken tanıştım. Ekstralardaki röportajlara göre Tarantino’nun sadece 3000$’a çektiği film, birkaç sahne dışında neredeyse tamamı kapalı bir depoda geçen bir film. Tarantino bu bütçeye şuan birbirinden ünlü bir çok ismi biraraya getirmeyi başarmış. Yine ekstralara dayanarak Harvey Keitel’ı, senaryosu sayesinde etkilemeyi başarmış ve projeye inandırmış. Filmde diyalogların önemli bir yeri var, hem eğlenceli hem de filmin gidişatı ile alakası olmayan gündelik hayat üzerine boş diyaloglar sayesinde Tarantino bize gangsterlerin de normal hayatın içinden, her yerde görebileceğimiz tip insanlar olduğunu göstermeye çalışıyor.
Film aksiyon türünde bir film olmasına rağmen, filme konu aksiyon sahnelerini hiç görmüyoruz. Olayların gelişimini flashbackler ile izleyip malum depoya sıkışıp sona doğru ilerliyoruz. Filmin heyecanının, şiddet ile birlikte yükseldiği Bay Sarı’nın dansı eşliğindeki kulak sahnesi ile kan seli depoya dolmaya başlıyor, Bay Turuncu’nun müthiş performansı ile devam edip sona doğru ilerliyor. Şaşırtıcı ve şoke edici olan onca şiddet sahnesinde Tarantino’nun bizi bir yandan gerip bir yandan da güldürebilmesi. Kendi filminden komedi filmi olarak bahsetmesinin sebebi de bu olsa gerek.
Filmin müziklerine de ayrıca değinmek gerekir, Tarantino bu film ve devam eden diğer filmlerinde bu geleneği bozmadı ve yıllarca dinlenebilen soundtrack albümlere vesile oldu.
Görüntü Ses ve Kapak
Filmin kapağı, yurtdışında çıkanlara göre daha iyi bir kapak ile çıkmış. Sadece Bay Beyaz filmde takım elbise ile değil, eşofmanları ile gözüküyor. Burada kapağı çizen kişi hayalgücünü kullanmış sanırım. Görüntü ve ses olması gerektiği gibi, film eski olduğu için ve görsel efekt olmadığı için çok bir beklenti ile izlemedim. Ekstralarda ise haliyle görüntü kalitesizleşiyor, hatta bazı çıkarılmış sahne ekstralarında tahammül edilemez hale geliyor.
Ekstralar
Filmin oldukça fazla ekstra seçeneği var. Tam olarak ölçmedim ama 2 saate yakın belki daha uzun ekstrası var. Çekim Mekanları ve bu mekanların keşfi üzerine bir bölüm var, bazı noktalarda Tarantino’nun mekana göre akışı değiştirdiğini öğreniyoruz. Film Laboratuvarı bölümünü çok ilginç buldum. Çünkü filmde izlediğiniz sahneleri Tarantino birebir oyuncular ile kendisi çekiyor. Yani oyuncuları çalıştırırken bazen Bay Turuncu, bazen Bay Beyaz rolünde Tarantino’yu izliyoruz. Takdir ve İthaflar bölümü de ayrıca ilgi çekici, sanırım Ucuz Roman sonrası çekilmiş bir ekstra bu. Tarantino bu filmi çekerken esinlendiği aktör, yazar ve yönetmenlerden bahsedip tek tek teşekkür ediyor. Bunlar arasında Godard’ı sayması kuralları yıkmasından ötürü ondan esinlendiğini belirtmesi beni şaşırttı, Tarantino’nun daha çok eski Amerikan ve Asya filmlerinden esin aldığını düşünürdüm.
Bu bölümde Lawrence Tierney ile ilgili ayrı bir paragraf açarak şahsına münhasır bu aktöre saygı duruşunda bulunuyor Tarantino ve tüm oyuncular. Bu bölümleri izlerken anlıyorsunuz ki Tierney gerçek hayatında oldukça aksi ve kavgacı, ama bir o kadar da komik ve sevilen bir karaktermiş. Tarantino dahil tüm oyuncular Tierney ile ilgili bir kavgasını anlatıp aktörü anıyorlar.
Söyleşiler bölümünde aktörler ile ortalama 10’ar dk’lık söyleşiler mevcut. Her birinin projeye dahil oluşu, kendilerine uygun görülen karakterleri değiştirişleri, birbirleri hakkındaki dedikodularını izliyorsunuz. Tarantino ile ilgili söyleşi ise Tarantino’nun video dükkanındaki tezgahtar geçmişinden bahsederek bu filmin çekim aşamasına kadar kısa bir tanıtım ile başlıyor. Tarantino severler için bence oldukça güzel ekstraları mevcut diskin. Ama önceki bölümde bahsettiğim gibi görsel açıdan ekstralar bölümü vasat durumda.